Communiceren kunnen we allemaal, maar bij Verbindende Communicatie of Geweldloze Communicatie gaat het er om dat je communiceert waarbij je de onderlinge samenwerking bevordert met wederzijds begrip. Dit in tegenstelling met onze gewone communicatie waarbij we op strategieniveau communiceren zonder rekening te houden met elkaars behoeften.

Het Verbindende Communicatie of Geweldloze Communicatie model werd ontwikkeld door Marshall Rosenberg (1934 – 2015) een Amerikaans Psycholoog. Rosenberg gaat er van uit dat alle mensen universele noden of behoeftes hebben en dat ons gedrag voortkomt uit pogingen om aan deze behoeften te voldoen.

Je kan Geweldloze communicatie zien als een nieuwe taal:  je leert om op een andere manier te spreken en naar anderen te luisteren. Onze woorden worden bedachtzame antwoorden vanuit een diep bewustzijn van wat we waarnemen, voelen en willen, in plaats van routinematige, automatische reacties. We leren om onszelf eerlijk en helder uit te drukken en om tegelijkertijd anderen met respect en empathie tegemoet te treden. Elk contact lijkt zo tot een dieper herkennen van onze eigen behoeften en die van de ander. Geweldloze Communicatie leert ons om zorgvuldig waar te nemen en te zien welke gedragingen en omstandigheden ons beïnvloeden. We leren te onderkennen en duidelijk onder woorden te brengen wat we in bepaalde situatie concreet willen. Het principe is eenvoudig en tegelijkertijd op een krachtige manier transformerend.

Hij ontwikkelde hiervoor een handig model dat gebruik maakt van 4 stappen: Waarneming – Gevoel – Behoefte – Verzoek.

Bij Verbindende Communicatie gaat het er om contact te maken met je eigen behoeften en die van de andere om zo verbinding en harmonie te creëren. Je verlegt je communicatie naar behoefteniveau waardoor je leert om niet te luisteren naar de woorden die mensen zeggen maar de noden die er onder zitten.